در دیدار 4/4/1373 با آیت الله اراکی، پس از احوالپرسی، 
آیت الله علی‌اکبر مسعودی تولیت وقت آستان حضرت معصومه، مرا به عنوان تولیت آستان حضرت عبدالعظیم معرفی کرد. 
آیت الله اراکی مطلبی را به عنوان مزاح مطرح کرد که: 
می‌گویند: سه کس، شهیدِ سه چیز شدند. آن سه عبارتند از: حضرت عبدالعظیم(ع)؛ سیّدِ مرتضی و حاج محسن عراقی!
و در ادامه توضیح دادند که: 
حضرت عبدالعظیم(ع) با اینکه از کبار محدّثین است، ولی امامزاده بودنش، محدّث بودن او را شهید کرده و معمولاً حضرت عبدالعظیم را به عنوان یک عالم و محدّث نمی‌شناسند، بلکه او را یکی از امامزادگان تلقّی می‌کنند.
سید مرتضی، بالعکس، امامزاده بودنش شهید فقاهتش شده، با اینکه او مانند حضرت عبدالعظیم(ع) چهار واسطه بیشتر تا امام معصوم ندارد، ولی کسی او را به عنوان امامزاده نمی‌شناسد!
و سوم، حاج محسن عراقی. با اینکه وی از فقهای بزرگ بود و از نظر علمی در حدّی بود که در جلسه‌ای در نجف که آقا ضیاء عراقی هم حضور داشته، یک نیم روز با آخوند خراسانی در رابطه با «جواز اجتماع امر و نهی» بحث ‌کردند و هیچ یک قدرت مُجاب کردن 
دیگری را نداشتند، ولی چون ثروتمند بود، ثروتش فقاهتش را شهید کرد و مردم، او را به عنوان یک ثروتمند می‌شناسند و نه یک عالم و فقیه!
آیت الله اراکی در ادامه افزودند: شأن نزول این ماجرا قسمت اخیر آن است.
کتاب: خاطره‌های آموزنده، نوشته آیت الله محمدی ری‌شهری 
انتشارات دار الحديث قم